Zeg ken jij de mosselman?

Naar verluidt woont deze in Scheveningen. Wij kennen hem echter nog steeds niet. Het was reeds aan het begin van de week aangekondigd. Dit weekend zou het HEET worden. Strandweer dus. Wij waren erbij, want voor ons een uitstekende gelegenheid om met de familie te gaan flaneren. En waar kan dat beter dan in Scheveningen met haar drukke boulevard?

No problem voor ons om voor de files er te zijn, ook al wonen we aan de andere kant van het land. Junior is altijd stipt om 6.30 wakker en met de zware rechtervoet van 006 schiet het lekker op. We waren even bang dat het strand nog dicht was :-) Eenmaal aangekomen geparkeerd aan de kant van de haven, zodat we de hele boulevard op en neer konden lopen. Het was al in volle gang.

Eerst maar het strand op om eens kennis te maken met de Noordzee. O ja, 10.00 tijd voor de fruithap. Oponthoud in een strandtent, vet vrienden gemaakt met de serveerster. Nog even tijgeren en door. De eerste hand zand had Arie al in zijn mond. Aan het water: Hallo Noordzee dit is Arie, Arie dit is de Noordzee. Uh! Eens even voorover en met de handjes erin. Uh! Koud! Handjes snel weer terug. Achterhoeker! Die zijn ook allemaal bang van de zee. En maar klagen over zand tussen hun tenen! Bij Arie zat het voorlopig vooral in zijn mond...

We hebben een mooie strandwandeling gemaakt en Arie keek zijn ogen uit. Schaduwen op het zand, vliegers, strandtenten, meeuwen, veel mensen. Mamma rende ondertussen met afwisselend zonnebrandcreme, omslagdoeken, spuugdoekjes en een petje om de kinderwagen heen. Toen was het alweer tijd voor het dutje van 12.00. Nog snel even wat handen zand naar binnen gewerkt en lekker lang geslapen in de Maxi Cosi, waar mamma heel handig een tent van had gemaakt. Pappa en mamma zijn ondertussen verknetterd in de zon. Schenen, schouders en inhammen zijn nu rood!

Daarna begon het echte flaneren, want we gingen de boulevard op. Dit was een matig succes, want Arie was lekker uitgeslapen en wilde niet stil liggen in de Maxi Cosi en op de arm wordt ie toch behoorlijk zwaar na een paar honderd meter. Vandaar dus een tussenstop bij Crazy Piano's. Lekker getijgerd, vet vrienden gemaakt met de serveerster. Een zo'n tand maakt je glimlach toch al een stuk aantrekkelijker!

Daarna door, nog snel een fles, in de auto en als je dan wakker wordt ben je ineens thuis!