Schoondochter

Het leven in een mannenhuishouden valt niet altijd mee. Maar deze zomer na de geboorte van zoon 2 leek er toch nog hoop te zijn. Een superschattig meisje (blond haar in twee staartjes en grote blauwe ogen) van de opvang had haar oog op Arie laten vallen. Volgens haar moeder was het Arie voor en Arie na. Bij het eten op de vraag hoe het op de opvang was een sip: "Arie gevallen", als ze naar bed ging: "Waar Arie nou?" Als 006 Arie wegbracht naar de opvang, hoorde hij haar een keer buiten nog enthousiast "Arie, Arie" scanderen. Vraag me niet wat ze in onze goedlachse, koddige, soms wat lompe peuter ziet, maar ze is van harte welkom als schoondochter. Toch nog een meisje! Ik zag het al helemaal voor me, toch nog roze jurkjes, haren vlechten, strikken erin en samen winkelen. Hadden we alleen 1 probleem: Arie geeft geen sjoege. Ik probeer wel eens op hem in te praten, maar dan draait ie z'n hoofd weg, "Neh". Meneer wenst geen kusje, terwijl ie verder met jan en alleman aanpapt. Zeker als het om een chica gaat, is ie er als de kippen bij. Ach, misschien dat het wel ware liefde is, maar is ie wat verlegen of voelt ie zich nog te jong voor vaste verkering. Dan komt het nog wel over een jaar of wat. Ik heb eens in de hoop op een dochter een roze nachthemd van Lief! in volwassen- en kindermaat gekocht. Ik geloof dat ik die toch nog maar niet weggeef voorlopig.