Kapper

Soms kun je jezelf wel voor je kop slaan dat je je camera niet bij je hebt. Zoals vandaag toen ik met Arie op de fiets voor het eerst naar de kapper geweest ben. Ik doe toch een, waarschijnlijk mislukte, poging om het tafereel te omschrijven:
Als een ooievaarsnest, een rood autootje op een zilveren paal dat zo uit een Loony Tune filmpje lijkt te zijn weggereden. Daar bovenuit stekend, een kanariegele kapperscape. Daar weer bovenuit stekend, het stomverbaasde hoofd van 007. Dit alles zag ik in de levensgrote kapperspiegel waarin Arie mij ook zag, maar waarin hij dankzij zijn cape niet naar me kon zwaaien en het daardoor meer leek op een flapperend, geel, manisch spook dat aan het joyrijden was in een tekenfilmauto! Met goed haar, dat dan weer wel.