Weblog van 007

zondag 25 november 2007

Kat in´t bakkie

Isaac is een lui beest, zelfs voor een kat. Het komt regelmatig voor dat hij zich ´s ochtends verslaapt voor zijn middagdutje. Tegenwoordig ligt hij graag op het blokje voor de verwarming in de woonkamer, want die staat weer aan. Muf en zompig ligt hij daar, differentiaalberekeningen uit zijn hoofd te doen of whatever er in zijn kop om gaat.

Er zijn deze week echter een aantal momenten geweest dat hij onvindbaar was. Buiten? Nee. Op zolder? Nee. In de kledingkast? Nee. Net als ik het op wil geven komt hij fier aangewandeld, mij met een aantal medium vraagtekens opzadelend.

Vandaag was het weer zover, maar nu kwamen we op het idee om eerst eens in de kinderwagen te kijken. Die staat al een poosje in de woonkamer. En daar lagtie dan, prinsheerlijk! We zullen het maar opvatten als een pluspunt van de Mutsy...

Labels: ,

Borst versus fles

En weer ben ik beland in een wereld waarvan ik het bestaan niet eens vermoedde. De aanstaande vader- en moederspruit hebben de info-avond over borstvoeding van de kraamzorg bezocht. Eerst een hevige telefonische discussie: volgens mij kon het wel eens een strikte vrouwenaangelegenheid worden. Ik zag Spruit al helemaal zitten, met ietwat beteuterde blik tussen 15 hoogzwangere vrouwen met in de linkerhand een tiet die net uit de bloes piept en in de rechterhand een borstkolf. Hij is toch maar meegegaan. En ja hoor, de mannen waren allemaal mee. Type geemancipeerde metroman, betrokken, geinteresseerd, die al schoudermasserend graag praat over z'n gevoelens. Watjes, dus. Dit is uiteraard slechts schijn. In werkelijkheid zijn dit uiterst uitgekookte mannen die dondersgoed doorhebben dat als ze hun vrouw zo gek krijgen borstvoeding te geven, zij er 's nachts niet uit hoeven voor de nachtvoeding.

Na een uurtje was me duidelijk dat borstvoeding bij uitstek iets is voor geitewollensokken, die houden het echt jaren vol. Reuzegezellig en kneuterig, daarbij wordt vergeten dat het uiterst onpraktisch is. En ja hoor daar was ie weer: "Maar je wilt toch het beste voor je kind?" Vooral na de bijzin "er zijn zoveel vrouwen die te snel opgeven en het is natuurlijk ook zo dat een kind na een flesje kunstvoeding 3 uur voor pampus ligt" zat ik op het puntje van m'n stoel. Drie uur voor pampus? Dat willen wij ook! Maar het ging al weer over tepelkloven, verzachtende zalf en hoe bestrijd ik stuwing. Ik was al om naar flesvoeding. Weet niet of ik wel geschikt ben voor dat gelurk aan mijn lijf. Maar gelukkig voor de borstvoedingsmaffia ging het op eind nog even over kolven. Dit is vloeken in de kerk in borstvoedingsland, het is immers uiterst onnatuurlijk. Maar de geemancipeerde man van tegenwoordig is met een geemancipeerde vrouw getrouwd, en die moeten na een maand of drie weer gaan werken. Dus daar moesten ze wat op bedenken anders houdt niemand die borstvoeding vol tot het kind zes is. Ik werd meteen wat enthousiaster. In januari komt er een nieuwe gadget van Medela: een dubbelzijdige, elektrische kolf, in 10 minuten ben je volledig leeggekolfd! Kun je daarna fijn een flesje geven!

Op borstvoedingwinkel.nl zijn allerlei gadgets te bestellen, de meest intrigerende vond ik de epi-no. Om het geboortekanaal alvast wat op te rekken, om het netjes te zeggen. Het zou inknippen en uitscheuren voorkomen. Voor slechts €135. Of je gaat naar de Christine le Duc en vraagt daar om modelletje Leroy de Neger. Ik denk dat ik er maar gewoon op gok dat het goed gaat.

dinsdag 20 november 2007

Elastiekje

De buik begint grootse vormen aan te nemen. Ik bots regelmatig tegen deurposten en tafelranden, omdat ik mijn omvang een centimeter of 5 te klein inschat. Mijn armen lijken ook steeds korter te worden. Er ontstaat een minirampje als er iets op de grond is gevallen. De grond is namelijk erg ver weg. Een haarelastiekje oprapen is inmiddels een hele onderneming. Eerst helemaal door de knieen, dan uitveren, vervolgens een beetje opzij hellen, arm uitsteken, elastiekje pakken en weer terug. Zonder om te vallen.

zaterdag 10 november 2007

Pogo

Babyspruits oortjes werken al goed. Isaac krijgt soms wat goedmoedige trappen als ie op mijn buik ligt te spinnen. Maar vrijdagmiddag op weg naar huis in de file op de Waalbrug werd een heuse intra-uteriene pogo ingezet toen de aanstaande mama Rage Against The Machine met "Killing in the name of" op volume 23 had staan. De muzikale opvoeding is alvast begonnen. Of was het toch een verzoek of die teringherrie iets zachter mag...

dinsdag 6 november 2007

Vraag

We liepen er al een tijdje mee rond. Elke maand naar de verloskundige en eigenlijk geen idee wat we er doen. "Hoe gaat het?" "Goed, met jou?". Bloeddruk goed, hartje goed. "Heb je nog vragen?" "Neuh". 5 minuten, max. Toch loopt het spreekuur altijd uit. Dus deze keer hadden wij ook een vraag bedacht. Deels uit bezorgdheid, deels in een poging geinteresseerd over te komen, en ach ook omdat je een beetje waar voor je geld wil. Daar kwam ie dan: "Wat voor vragen hebben andere mensen nou de hele tijd. Missen we iets. Wij hebben nooit wat?" Nou heb ik ook een vrij vlekkeloze zwangerschap, weinig vrouwen zijn zo gemiddeld als ik. En het was ook een beetje beleving. Wat de een als een megaprobleem ziet, daar haalt een ander de schouders over op. Maar het was allemaal niet erg. Ja, hulde aan mijn handsfree, geluidsdichte, mobiele life support systeem met gepersonaliseerde aan- en afvoer van voedings- en afvalstoffen dat Buik heet. Het is een schande hoe dit ongeevenaarde hoogstandje door veel zwangere vrouwen wordt onderschat en zelfs beklaagd. Straks wordt het pas behelpen als Spruitje op de wereld is gekomen. Flesjes, pampers, kinderwagens: allemaal suboptimale surrogaatoplossingen zodat een kind langzaam leert zichzelf te redden.

zaterdag 3 november 2007

Succes

De buik valt nu echt niet meer te missen. Veelgehoorde opmerking: "Het schiet vast al op." En nee, ik heb er geen last van dat mensen spontaan mijn buik beginnen te bepotelen. Het mooist zijn de moeders die je iets te nadrukkelijk "Nou, succes hoor... straks" wensen, met daaropvolgend zo'n geheimzinnige, veelbetekenende "ik weet lekker iets dat jij nog niet weet" glimlach. Ik verheug me nu al op het zwangerenvoorlichtingspraatje van anaesthesist Dennis volgende week in het Radboud. Het is de tweede keer dat ik ga, ik ben namelijk fan.