Ik hoop maar dat er roze koeken zijn

Waarschijnlijk de mooiste regel uit een nederlandse liedtekst. Uit "Wespen op de appeltaart", geschreven door Spinvis in opdracht van een vlaamse psychiatrische instelling. Nog een klein stukje dan:

"Ze zeggen dat het wel iets frisser worden zou,
Ze zeggen vaak hetzelfde en geregeld dat het goed is voor het gras
Ik weet nog steeds niet wie de jarige nou was
en ook niet hoe het nu verder moet met mij".

Prachtig, ik was op slag fan. Maar eens wat gegoogled, wie is de beste man? Erik de Jong uit Nieuwegein, volgens cynici "inelkaargeknutselde zolderkamerpop uit de Vinexwijk" makend. Ik werd nog enthousiaster. Een VPRO interview gevonden. Erik de Jong over zwemmen: Het liefst zwemt ie alleen in zee, en wel onder water, daar is het helemaal stil. Een binnenzwembad vindt ie niks, zo gecultiveerd, bedacht en claustrofobisch, de geur, de geluiden, de echo's. Hij heeft ook een bijzondere haat liefde verhouding met gesprekken die mensen in de wachtkamer van de dokter of in de tram voeren. Kortom: tijd om naar een concert te gaan.

Poezenpuberteit

Isaac is in een verlate poezenpuberteit beland. Hij heeft al een tijdje een nogal moeizame verkering met Noortje van nummer 91 en loopt nogal eens een krabbel over z'n neus op. Sinds kort vertikt ie het om 's avonds als het donker is thuis te komen en blijft dan de hele nacht weg. Dat is hem op huisarrest vanaf 4 uur komen te staan. Gisteren liep ie wel lief mee naar de supermarkt, maar wilde hij niet meer mee naar huis. Geschrokken van twee peuters die achter hem aan renden en de herrie van het legen van de glascontainer. Enige oplossing was boodschappentassen in een hand en het nekvel van een boze, bange, blazende Ies in de andere hand weer naar huis. Vannacht is ie uit het openstaande dakraam geklommen en weer de hele nacht weggebleven. Binnenkort politie aan de deur wegens opgevoerde brommer?

Komt een vrouw bij de dokter

Mijn moeder is tegen een lantaarnpaal gelopen. Bont en blauw gezicht en een heel zere arm. Na enig aarzelen toch maar naar de huisarts (1), toen naar de eerste hulp in het ziekenhuis (2). Langs de radioloog (3) voor een foto: schouder op twee plaatsen gebroken. Door naar de chirurg (4): dat kunnen we niet opereren. Toch ook maar naar de neuroloog (5): ksie geen bloeding in de hersenen. Dag later naar de trombosedienst (6): stolling totaal van slag. 6 medici later en niemand die zich afvraagt waarom een oudere mevrouw op weg naar huis van de bingo met haar schouder een lantaarnpaal ombeukt. En nog steeds niemand die weet dat ze kunsthartkleppen heeft en twee keer een tia en zware bloedverdunners. Nou is mijn moeder nog van de generatie die denkt "de dokter zal het wel het beste weten" en als je haar al vraagt hoe ze gevallen is, ze het een kwartier lang kan uitweiden of het nou een lantaarnpaal was, een bordje "verboden in te rijden", of eentje met "fietspad".

Dus ben ik maar eens mee geweest naar de chirurg met de voorzichtige suggestie of het toch niet een tia geweest zou kunnen zijn, waardoor ze gevallen is. Ik behoor nu officieel tot de groep overbezorgde kinderen, die achter hun ouders aan de spreekkamer van de dokter binnenwalst en allerlei onderzoeken eist, omdat die prutsers zelf niet nadenken. Vinden ze vast bloedirritant. En hoezee, er komt vervolgonderzoek of er geen prop in de halsslagader zit, die nu steeds tia's veroorzaakt, maar ook een herseninfarct kan veroorzaken. "Ja", vond de chirurg bij nader inzien, "als u een herseninfarct krijgt en uw arm raakt verlamd, heeft u meteen geen last meer van uw gebroken schouder." Was toch per ongeluk bijna de eerste keus therapie geworden. Wordt het niet eens tijd voor een Elektronisch Ouder Dossier, die alle (medische) gegevens groepeert, zodat artsen wel overzicht hebben. Ideetje voor Rouvoet?