Op vakantie in Egypte
Een dag nadat ik Isaac weer bij mijn ouders had opgehaald, belde mijn vader. Wat ik nou eigenlijk gedaan had op vakantie? Wij gingen toch altijd kathedralen bekijken enzo? Had ie dit keer niks over gehoord. Normaalgesproken razen we op vakantie inderdaad als een Tazmanian Devil een heel land of stad door in een poging in no time echt alles te zien. Dit keer niet. We zaten nameliik een week lang in een superdeluxe resort aan de Rode Zee. Spruit's ouders waren 35 jaar getrouwd en namen ons mee op vakantie. Aan eten, drinken, zon, zee en strand en koraalriffen kwamen we niks te kort. Het was een heuse relaxvakantie.
Met een dagtemperatuur van 38 graden windstil, zonder wolken kwamen Spruit en ik er achter dat de enige manier om niet oververhit te raken is met factor 30 ingesmeerd, met een petje op, tot en met de bovenlip onder water in het zwembad van ons hotel te blijven zitten. Tot grote hilariteit van de overige familieleden.
Het was ook de eerste keer dat ik in een islamitisch land was en dat was even wennen qua omgangsvormen. Een beetje moslim(m) praat alleen met mannen, staat schuin met z'n rug naar (iets te bloot geklede) vrouwen toe, en geeft vrouwen geen hand. Voordeel is dat niemand van je verwacht dat je je eigen koffer in de bus tilt en je nooit hoeft te tekenen voor een rekening. Maar je staat als vrouw wel de hele week voor Piet Snot naast je echtgenoot glazig voor je uit te staren.
Qua darmperistaltiek was het echter niet echt relaxed. De vloek van de farao was op ons allen neergedaald. Insteek van de diverse familieleden varieerde van knabbelen aan een geroosterd stukje witbrood tot "ik laat me niet intimideren en eet gewoon alles". Wat rond een minuut of 12 na het eten eerst leidde verzitten en verschuiven op stoelen, daarna wat blikken richting toilet, om vervolgens met luchtige doch vlotte tred die kant op te verdwijnen. Tijdens het ontbijt werd de stoelgang van de afgelopen nacht van iedereen nog even langsgelopen. Inmiddels gaat het wel weer. Het is hamsterweken bij de Appie en de Actimel is in de bonus.
posted by paksoi @ 5:14 PM
2 Comments:
Zelf kies ik ervoor om tot mijn onderlip in het water te verblijven. Ik vind dat handiger in verband met praten en eventueel door de mond ademhalen.
Verder hebben we ook elke avond nog familieverhalen opgehaald, ten einde het allerbeste familieverhaal in 35 jaar huwelijk te vinden. Dit bleek zeer lastig, mede doordat in deze vakantie de familieverhalen als paddestoelen uit de grond schoten. Ik noem, het overlopen van de hotelkamer van Paksoi en Spruit, het met vuurslaande knieen terug naar het hotel rennen van Pa, het duikavontuur, Spruit met broek op de enkels richting incheckbalie...nou stop ik weer, maar dat betekent niet dat het verder allemaal vlekkeloos ging!
Ik kan niet anders zeggen dan dat het nagenieten van deze enereverende week me minder moeite kost dan de beleving zelf.
Maar de herinnering is voor altijd en er waren toch vooral veel mooie momenten.
De familieverhalen zullen nooit ophouden en waren een hoogtepunt vooral door jullie inzet.
En by the way, de vloek van de farao rust nog steeds op mij zodoende heb ik nu wel tijd om dit te typen terwijl mijn bruidegom naar een feest is. Elk nadeel hep zijn voordeel ;)
a3
Een reactie plaatsen
<< Home