The day after

Knipper, het lijkt nog het meest op wakker worden uit een mooie droom. Buiten is het drukkend warm, bewolkt en motregent een beetje... Alsof het niet echt gebeurd is: ons huwelijk op een prachtige zomerse dag. Maar als ik alle bloemen, kado's, kaarten en de toch een beetje schmutzige trouwjurk hier in huis zie, zal het toch allemaal echt gebeurd zijn.

Gisterochtend zat ik in alle vroegte (voor de fashionvictims: in spijkerrok, bloesje en op teva's) bij de kapper. Daar liep ik met sluier op mijn hoofd in een stralend zonnetje weer naar buiten. Die werd op weg naar huis zorgvuldig genegeerd door voorbijgangers. Thuis door Georgette in mijn jurk geholpen, nog even de afdaling van de trap geoefend en daar begon het grote wachten in de deuropening van de slaapkamer met morele steun van Ellen en Georgette. Langzamerhand hoorde ik meer en meer bekende stemmen, tot ik Arie mijn naam hoorde roepen. Toen de trap af. Beneden stond iedereen er al in vol ornaat. Zoveel indrukken, dat alleen het knalgele overhemd van Paul me is bijgebleven. En mijn gom natuurlijk, strak in het pak, met een sieradendoosje. Als verrassing had hij een witgouden armbandje met diamantjes voor me gekocht.

Op weg naar het kasteel in de auto van Cok. Op het kasteel begonnen met het foto's maken. Dat waren we duidelijk niet gewend, zo'n camera op onze neus en we werden er ook een beetje nerveus van. Wij waren wel een uitdaging voor de fotograaf, zeg maar. Cok was er ook bij. Hij begon rustig in een hoekje wiegend op de muziek van de Bueno Vista Social Club vanachter een kopje koffie. Maar al snel ontpopte Cok zich tot een heuse mental coach, "jongens doe 'ns een beetje ontspannen", gevolgd door vele geruststellende knipogen, glimlachen en grijnzen.

Toen nam de fotograaf ons mee naar een recreatieplas in de buurt. Lekker buiten in het zonnetje, dat vonden we al een stuk leuker. Eerst foto's staand in het zand, rondgezwaaid door Arie, toen liggend in het zand. Voor ik het goed en wel doorhad stond ik met mijn jurk hoog opgehesen tot mijn kuiten in het water. Daar kregen we de smaak goed te pakken. Cok was inmiddels een heuse ware manus van alles geworden, Arie in en uit z'n jasje helpen, schoenen en handdoeken bij zich houden en z'n hoofdtaak van het moment: als eenpersoonsanimatieteam om ons lachend op de foto te krijgen. Toen nog even op het spingkussen, best lastig dat tegelijk springen. Mijn bruidskapsel oogde meteen niet zo stijf meer, zo met m'n sluier op half zeven. Dat werd door de mannen ook weer gefatsoeneerd. Na nog snel wat foto's bij de auto, moesten we ons haasten om op tijd terug ze zijn op het kasteel voor de ceremonie.

De ambtenaar stond al klaar en we hadden nog net tijd voor een half broodje en glas water als lunch. Toen het wachten tot we de trouwzaal binnenmochten op de "trumpet voluntary ". Bij het openen van de deuren naar de trouwzaal goed om ons heen gekeken, wie er allemaal waren, Doron en Marianne waren er heel onverwacht ook, zag ik vanuit een ooghoek. Tijdens de toespraak van Jan Jaap Schmitz kwam ik weer een beetje tot rust. Toch wel wat kriebels in de buik, maar onze ambtenaar had z'n aantekeningen over ons zo klein en kriebelig opgeschreven, dat er een enkele uitglijder tussenzat. Grinnik. Zo heeft Arie zijn studententijd op Hoogeveldt en niet op Hoogvliet doorgebracht. En zijn zowel Georgette als ik ons er niet van bewust, dat ze ook de vierdaagse gelopen heeft. We hebben op een vierdaagsevrijdag wel eens de hele Gonzo bij elkaar gestuiterd op Rammstein, wat voor een Tommy Hillfiger-meisje een toch niet geringe prestatie is. Ook het gebruik van onderzettertjes blijkt bij Ellen tot het verleden te behoren. Het ja-woord kwam er goed uit, en na wat geklungel kreeg ik de ring ook goed om Arie's vinger. Toen de felicitaties, champagne, toast door Astrid, foto's... En niet te vergeten: de bruidstaart: gemaakt door Georgette en Michiel. Hoe vaak ik de afgelopen maanden niet gehoord heb: "ohh, dat ze dat durft, stel je voor dat.." Nou bleken die twee echt keien te zijn in het maken van bruidstaarten. Hij was echt prachtig! Precies zoals ik het me voorgesteld had. Supermooi, het "bruidspaar eend" bovenop maakte het echt af. En beter nog: hij smaakte uitstekend!

Het was een heerlijke zonnige, warme namiddag en eindelijk was er even tijd om met een glaasje champagne in de schaduw van de parasol lekker te genieten van het heerlijke weer en eindelijk eens rustig te kunnen kletsen met alle mensen die speciaal voor ons gekomen waren.
Wat mij betreft echt het meest relaxte moment van de dag. Vervolgens afscheid genomen van de ceremoniegasten en met de daggasten een rondleiding door het kasteel gedaan. Ja, ja, die torenkamer is niet echt luxe nee. Een ligbad, dat die naam niet echt mocht hebben. Ook het bed was gemaakt voor middeleeuwse pygmeeen en niet voor Spruiten van 1.93m. Na wat opfrissen snel weer ons plekje onder de parasol ingenomen. Paul had intussen al heel wat foto's van het kasteel gemaakt.

Na vijven werden we door de heraut opgetrommeld/toeterd voor het diner. De tafel prachtig gedekt op een enkele kaars na, die uit de kandelaar bijna op ome Theo viel. Heerlijk gegeten, Arie's ouders hebben beiden een prachtige speech gehouden. Met de klassieker: "Arie op het zinkende vlot". Bij de toespraak van Arie's moeder hield ik het echt niet meer droog en Arie zat ook heel solidair mee te sniffen. Georgette was nog niet klaar met kado's geven, ze heeft een hele mooie koffer met barbecuegereedschap gegeven. Deze is tevens uitstekend bruikbaar voor een leuke messenwerp-act door Arie en mij op eventuele toekomstige bruiloften ;-).

Net toen we tegen elkaar gezegd hadden dat het echt zo'n perfecte dag was, dat het bijna eng werd, werden we op onze wenken bediend. Astrid kwam naar ons toe om te vragen of we als we ons hoofdgerecht op hadden even naar de hal konden komen. Daar stond een wat knorrige band. Ze wilden de trap niet op. Het feest moest plaats gaan vinden in de ridderzaal en het drumstel kon niet naar boven. Bovendien waren de spullen te zwaar en hadden ze geen sjouwers bij zich. Arie wilde het feest echt perse in de ridderzaal, daar hadden we immers de lokatie en band op uitgezocht. Na wat heen en weer gepraat, zouden ze uit hun oefenruimte een klein drumstel ophalen dat de trap wel op kon, op voorwaarde dat wij zorgden dat de spullen boven kwamen. Daar waren de mannelijke daggasten mooi klaar mee... Cok's takenpakket breidde zich dus weer verder uit, hernia's en kunstheupen werden genegeerd, camera's voor even aan de kant gelegd. Grote dank aan de sjouwers, jullie hebben echt ons feest gered! Het was even een hectisch uurtje, verhitte hoofden, grote zwarte koffers die naar boven moesten, in de ridderzaal heen en weer lopende bandleden, overal snoeren.

Maar als snel kwamen Astrid en de heraut ons vertellen, dat alles op tijd klaar zou zijn voor het feest. Iets te vroeg kwamen de eerste avondgasten binnengedruppeld. Familie en collega's uit de Achterhoek waren lekker op tijd. We stonden met ouders en schoonouders in de bibliotheek in afwachting van de felicitaties. Iedereen kwam geleidelijk aan binnengedruppeld. Voor de gasten was het even zoeken voor ze ons gevonden hadden daar achterin de bibliotheek. Elke keer als we de toeter van Els in de verte hoorden, kwam er weer een plukje mensen aan. Die uiteindelijk met verbaasde blik de bibliotheek in keken: "ah, hier zijn jullie". Leuk om iedereen te zien: mijn oom's en tantes, mijn collega's uit Groenlo met prachtig ogende surprise, Collega's van Arie, die ik alleen uit de verhalen kende en waar nu ineens een gezicht bijgeplaatst kon worden. Sommigen hoefden zich niet voor te stellen, die had ik allang zelf geraden: bijzonder volkje "techies" :-). Nathalie en Pieter die in hun netste goed 's middags vanaf een camping in Almere naar Echteld vertrokken waren om op ons feest te kunnen zijn. Zeilers met een lichte zonnesteek. Buren die last-minute toch oppas hadden kunnen regelen. We hebben vele kaarten, typisch achterhoekse enveloppen-met-inhoud en kado's gekregen. Inmiddels hebben we tijd gehad om alle kaarten te lezen en kado's uit te pakken, waarbij we het toch een aantal malen niet droog hebben weten te houden. Wanneer mijn moeder toch stiekem een prachtig hangertje tussen de kado's heeft weten te verstoppen?

Toen tijd voor de openingsdans. Oei, beetje klein die dansvloer, beetje snelle muziek, maar we hadden niet durven dromen dat "Walking on sunshine" zou toepasselijk zou zijn deze dag. Vervolgens mijn schoonvader achter de deurpost vandaan getrokken voor een quickstep. Hans was uiteraard onvindbaar. Die moet geloof ik altijd nogal plassen van openingsdansen :-). Toen werd het even rustig op de dansvloer en had ik tijd om te kijken wie waar stond. De achterhoekers hadden de tafels achterin de zaal gevonden. Waarschijnlijk niet wetend, dat ten westen van Arnhem halflege glazen niet automatisch vervangen worden door volle. Collega's van Arie en de limburgers hadden kwartier gemaakt op reikafstand van de bar. Onze buren wilden al wel dansen. Ik heb buurman Peter toch tot ver in de avond van tijd tot tijd boven iedereen uit langs zien stuiteren. Ook Pim en Fianne van dansles grepen hun kans om alle danslessen in praktijk te brengen. Bij de rest van de mensen moest er toch eerst nog wat meer bier in. Maar in de tweede set raakte de dansvloer al voller en voller. We kregen van Astrid nog een boekje verhalen die familie en vrienden voor/over ons geschreven hadden. We werden gefeliciteerd door de band en ik kreeg een bos bloemen van de zangeres. Ze zetten "Lang zal ze leven in". Waarna ik door mijn ooms op een stoel de lucht in gehesen werd. Ik greep mijn kans en gooide het boeket naar Ellen, die het feilloos ving. Vervolgens was er een botsing van culturen, voor de band was het "lang zal ze leven" klaar, terwijl de aanwezigen uit de achterhoek net een tweede stoel in stelling brachten om zo ook Arie de lucht in te krijgen. Maar dat ging niet door, de band zette al een ander nummer in, mijn ooms in verwarring achterlatend. Ik bevond me intussen nog steeds op de dansvloer, nooit gedacht daar ook Doron en Marianne, assistente Ineke en mijn schoonvader daar samen te vinden. Jeroen en Daan, Fred en Ellen, Inge en Henk (dank voor het steeds opnieuw vastzetten van de sluier), Jolien, Marga, mijn ooms en tantes, Sharon, Sigrid, natuurlijk Ellen en Georgette. Geweldig. Toen de band zijn laatste pauze had, nog even het periodieke gesprek van nichtje tot nichtje gevoerd met nichtje Linda. Die vond het volstrekt logisch dat er een paard op de bruiloft aanwezig was, gezien onze jeugd, waarin we vele uren al paarden aaiend en poetsend hebben doorgebracht. Tijdens de vierde en laatste set van de band kreeg Erik eindelijk zijn zin. Natuurlijk kon de band "Oerend hard" spelen. De mensen van het kasteel hadden het de volgende dag nog steeds over zijn grappige accent en volgens hen riep hij al aan het begin van de avond dat ie wel "Ali" wilde horen. Intussen waren van mijn ooms alleen ome Antoon en ome Johan nog springend op de dansvloer aanwezig, later bijgestaan door tante Gerda, ome Theo en mijn vader. Ik wist niet dat ze het in zich hadden. Zelfs Hans was los. Toen hoorden we de begintonen van "Simply the best", ons slotnummer. Halverwege hebben we ons snel uit de voeten gemaakt. Nog net ontsnappend aan een verbaasde Erik :"I'j goat toch neet veur het einde van 't feest al weg???" Snel een weg zoekend naar de torenkamer, waar we achter het raampje wachtten tot iedereen buiten was. Toen Georgette gesignaleerd was, het boeket uit het raam gegooid. Dat had veel harder gemogen! Maar ze heeft hem! Toen snel de rolgordijntjes dichtgedaan en daarna zijn we alleen nog bijna gestoord door een telefoontje van de band, die sjouwers wilden ronselen... De sjouwers van het begin van de avond hadden operatie stofwolk uitgevoerd en lagen al in diepe rust in het "Wapen van Balveren" en de gom had op dat moment ook andere bezigheden :-).

Die nacht tot half 5 geen oog dicht gedaan, want alle indrukken van de dag stonden nog vers in het geheugen en moesten eerst nog verwerkt worden. En om half 8 waren we al weer wakker. Met z'n tweeen nog wat nagepraat en heerlijk ontbeten buiten op het terras. De hotelgasten waren inmiddels ook weer bij bewustzijn en kwamen nog even langs voor wat napraten en om afscheid te nemen. Arie's auto was vrolijk versierd met slingers en we zijn over de dijk naar huis gereden. De lucht betrok en er viel een buitje. Dat was echt het einde van het sprookje. Thuis hebben we alle kado's uitgepakt, alle kaarten gelezen, de filmpjes uit Arie's jeugd bekeken, begonnen aan het dagboek dat Arie's moeder sinds de dag van het aanzoek over ons heeft bijgehouden. Het grote nagenieten is nog lang niet klaar... Nogmaals dank aan iedereen die erbij is geweest en dit tot een fantastische dag voor ons heeft gemaakt! Het cliche "de mooiste dag..." gaat voor ons helemaal op, en het was mooier en leuker dan we ooit hadden durven dromen.

Vrijdagochtend 24 juni 2006, 7.40u

Nou niet helemaal rustig geslapen, dit ondanks de anderhalve fles Henkel, die Michiel, Georgette en ik gisteravond op hebben. Als mijn nieuwe weblog verrassing 1 is, wat komt er dan nog meer vandaag? De make up is gedaan en redenen van zorg op dit moment zijn: is de watergolf niet uitgezakt, de pillen tegen katten-allergie van Georgette zijn onvindbaar en toch wel een beetje zadelpijn van gisteren. Het goede nieuws is het stralende zonnetje buiten. Over een half uurtje naar de kapper.

Zo, dit is de allerlaatste blog voor onze bruiloft. Suzan weet nu van het bestaan van deze site. Toen ik in de auto naar Geervliet zat heb ik haar opgebeld en gezegd dat er nog iets onder haar kussen lag. Daar vond Suzan een kaartje met een gedichtje. In het gedichtje stond deze site. Ze vond het volgens mij heel erg leuk :-) Haar reaktie: gij achterbaks figuur. Ik heb het tenslotte al sinds april geheim gehouden! Vandaag was verder weer een leuke dag. We hebben de fietsen gekregen en zijn een heel eind wezen fietsen, de oprit is opgeleukt, Suzan is wezen watergolfen met de kapper (geen idee wat voor sport dat nu weer is ;-). Nu ga ik naar bed, want morgen wil ik een beetje fit zijn.

Maandag heeft Suzan gewerkt. Ik heb er alweer twee dagen vakantie op zitten. De laatste puzzelstukjes voor de bruiloft zijn op hun plaats aan het vallen. De band heeft al gebeld, we zijn wezen tekenen bij de notaris, Cok heeft instructies gekregen, de dagplanning is nog verder verfijnd. Het weer begint nu ook een belangrijk thema te worden. De vijfdaagse voorspelling van het KNMI reikt inmiddels tot zaterdag. De laatse voorspelling gaf aan 40% kans op regen en 19-21 graden. Op zich niet verkeerd als het maar niet de hele dag gaat regenen. De afgelopen weken is het een aantal keren goed heet geweest. Daar zitten we ook niet echt op te wachten met ons driedelig pak en trouwjurk. Gisteravond zijn we Isaac wezen droppen bij Marietje. Hij voelde zich daar helemaal op zijn gemak. Aloys was ook jarig, dus daar zijn we ´s avonds naartoe geweest. Het was gezellig en uiteindelijk lagen we 24.00 uur pas op bed. O ja, Marietje had ook nog gezegd dat ik de poes goed moest voeren, want anders zouden we slecht weer krijgen op de bruiloft… tja als je schoonmoeder het zegt... Vandaag en morgen is Suzan alleen thuis, want ik ben op curus. Waarschijnlijk vrijdag de laatste blog voor het trouwen…

Suzan heeft vandaag haar laatste dag werk voor de vakantie. Voor mij dus weer gelegenheid om te posten. Het voetballen vrijdag is goed afgelopen (2-1 tegen Ivoorkust). Het was nog gezellig bij Paul en Sigrid. De broer van Sigrid, Igor, en zijn nieuwe vriendin, Anita, kwamen ook nog langs. Ze waren wel wat laat, want de tweede helft was al begonnen. De nasi van Paul hebben we ons allemaal goed laten smaken. Ik zag Suzan op een gegeven moment wat moe worden, dus ik ging nog even naar het toilet, zodat we naar huis konden. Het was nogal donker daar, maar ik had onthouden dat ik rechtsaf het toilet uit moest. Wat ik niet had onthouden was dat er dan eerst nog een stukje muur zat (wat IS dat voor architect!). Ik knal dus met mijn kop tegen die muur aan en Suzan kon nog even aan het werk: een klein stukje van mijn 4-1 af :-(

Zaterdagochtend moesten we in de stad zijn. Allereerst om mijn pak op te halen. Het bleek allemaal keurig in orde en inmiddels hangt het hele pakket trouwklaar aan mijn kastdeur. Zelfs de stropdas heb ik onder toeziend oog van Suzan al gestrikt. Wat we verder nog gedaan hebben in de stad: grondverf voor de make-up van Suzan, nieuwe USB-hub, boeken voor Suzan, broek voor Arie, cadeautje voor Ineke uit Dieren, DVD-speler voor Aloys. O ja, bij het parkeren heb ik nog even mijn achterbumper gekraakt :-( Ik denk dat ik niet zo scherp meer ben, omdat ik in vakantiemode sta. Eerst mijn tand, nu de auto, nou ja... De middag hebben we thuis doorgebracht. Nog wat getuinierd en daarna begon het WK weer. Suzan kan dat niet boeien, dus die is toen administratie en dingen voor de bruiloft gaan doen. De groene vakjes vliegen ons op het moment om de oren!

Zondagochtend begon zoals gewend met fitness. De rest van de dag hebben we weer thuis doorgebracht. Het was heerlijk weer en de tuin doet het goed. Om de tijd te doden hebben we nog een wandeling over de dijk gemaakt en ondertussen goede gesprekken gevoerd over hoe we tegen het leven aankijken. 's Avonds hadden we trouwens ook nog een goed gesprek over ouder wordende ouders en kinderen. Ik wil best een kind (de kat is ook leuk) en Suzan is opgeschoven van absoluut niet naar misschien wel. Ze wil in ieder geval eerst zekerheid wat betreft werk. Wat Dieren betreft ziet dat er goed uit, dus... Karoliina zou het moeten begrijpen.

We hebben dus een ontspannend weekend gehad en dat was wel lekker. Voor de huwelijksreis hebben we ook al duikles geregeld. Er was een Zwitserse en een Amerikaanse duikschool die ons wel aanstond. De Zwitsers reageren niet op onze e-mails, maar de Amerikanen wel. Zojuist kreeg ik de bevestigingsmail binnen van John C. Sack Jr. Op Zaterdag 1 juli begint onze PADI-cursus open water diver bij Scubafun! Het duurt 4 dagen en we worden 's ochtends om 8.20 uur opgehaald bij ons resort. Er was ook de mogelijkheid om vanaf het resort een duikcursus te doen, maar Suzan wilde graag ook eens van het resort af, want anders zie je dat alleen. Vind ik wel een goed idee eigenlijk.

Tot zover het rapport van de ondergrondse. Vrijdagavond wordt Suzan ingelicht :-) Nu ga ik eerst mijn oren laten checken bij de dokter, want als we gaan duiken mogen er geen klonten in zitten!

Het was een leuke dag in Groenlo. Alles verliep volgens schema en Suzan had leuke patienten. Ik had een uitje van mijn werk en daardoor was ik laat thuis, maar de vakantie is begonnen! Het wordt nu ook weer lastiger om te posten, want dat deed ik altijd stiekum op mijn werk. Vanmiddag gaan Suzan en ik bij Paul en Sigrid voetbal kijken. Paul zou zorgen voor nasi zodat er wat te nassen was... De wedstrijd is namelijk om 18.00 uur. Suzan begint nu ook aardig de kriebels te krijgen. Het is nog maar 1 week! Aanstaande vrijdag komen ook onze fietsen al. De jurk bevind zich in ons pand en ik mag hem niet zien. Ik heb me tot nu toe nog in kunnen houden en ben niet gaan kijken in het washok (waar is dat eigenlijk ;-). Daarnet las ik dat er een nieuwe versie van google earth uit is met veel meer gedetailleerde foto's. Ik kan nu de parasollen voor ons hotel op de DR zien staan!

Gisteren weer allebei gewerkt. Suzan had een rustige dag. Toen ik thuis kwam zat Isaac nog binnen, want hij had weer straf omdat hij gisternacht buiten was gebleven. Zelf was ik helemaal op en tot niet veel meer in staat dan op de bank hangen. Wel hebben we samen nog even een bescheidenlijst gemaakt voor de notaris in verband met de huwelijkse voorwaarden. Vanaf morgen begint voor mij al de vakantie. Van 16 juni tot 16 juli!! Suzan moet vrijdag en maandag ook nog werken. Ik heb volgende week woensdag en donderdag nog een cursus. Waarschijnlijk ga ik die wel doen. Vannacht weer een rare droom gehad waarin Suzan erg afstandelijk was... De droom van gisteren heb ik nog proberen op te zoeken, maar uit mijn dromenboek werd ik niks wijzer.

Gisteren niet veel bijzonders. Suzan heeft nog een aantal dingen voor de bruiloft gedaan want ze was op tijd weer terug uit Utrecht. ´s Avonds met een cocktail op de bank gehangen. Vannacht had ik een heel vervelende droom. Suzan ging vreemd met een of andere kerel waar ik bij was. In mijn droom heb ik hem half in coma geslagen, maar toen ik wakker werd was ik nog steeds boos op Suzan. Ze verzekerde me dat ze van niets wist. Misschien ga ik nog even opzoeken in mijn dromenverklaarboek wat zo´n droom vlak voor je bruiloft betekent...

Even een update. We hebben net lekker gelunched bij een restaurantje bij de Dom. Suzan´s jurk is helemaal goed en gaat zodadelijk mee naar huis! We hadden nog een akkefietje bij het restaurant. Astrid had het warm, dus begon de parasol uit te klappen die bij onze tafel stond. Als snel kwam de ober eraan om te vertellen dat de parasol kapot was en dat we hem dus niet uit konden klappen. Wij zagen er niks aan, maar zijn toch maar binnen gaan zitten. Er was klaarblijkelijk maar 1 parasol die het deed. Vanaf onze zitplaats binnen zagen we vervolgens dat andere klanten ook parasollen begonnen uit te vouwen. Ze deden het prima. Hierop attendeerde ik de ober op deze meevaller. Volgens hem had hij echter gezegd dat de andere parasol kapot was. Hierover vervolgens verwarring. Uiteindelijk zijn volgens de ober alle parasollen een keer kapot en weer heel geweest. Ik had nog niet gehoord van zichzelf herstellende parasollen, maar nu ik er over nadenk is het een briljant idee!

Gisteren zijn Suzan en ik dus bij Jan-Jaap geweest. Hij heeft onze doopceel gelicht. Het viel echter erg mee allemaal. We zijn best wel leuke mensen en we vinden elkaar ook heel erg leuk! We hebben zo´n twee uur daar gezeten. Daarna zijn we teruggereden over de zevenheuvelenweg. Het was nog licht en de rit was mooi. We waren laat thuis, maar toch nog maar even een cocktail gedaan. Verder goed geslapen allebei en vanmorgen vrolijk weer op. Suzan is nu ook in Utrecht voor De Jurk. Mijn moeder en Astrid zijn er ook. Het is de bedoeling dat we straks met zijn allen gaan lunchen. Als alles goed is gaat de jurk dan vandaag mee naar huis. Hij komt dan in het washok te hangen. Ik mag hem nog niet zien, dus ik mag tot aan de trouwerij niet in het washok komen. Niet dat ik daar al erg veel kwam ;-)

Het was een bewogen weekend. Dingen die ik naar mijn hoofd geslingerd heb gekregen: een Wieckse Witte glas, Nieuwe Buren van Saskia Noort. Ik ben nog best vlug :-) Vrijdag was er dus geen dansles. Maar goed ook, want het WK is begonnen. Tot nu toe alle wedstrijden gezien. Zaterdagochtend moest ik naar de kapper. Ik kan me niet heugen dat ik ooit een afspraak met de kapper heb gemist, maar deze keer wel! En het was nog wel voor de bruiloft! Net dus maar even in Hoog Catharijne geweest. In plaats van de kapper zijn Suzan en ik zaterdagochtend op booze cruise geweest naar Duitsland. De drankvoorraden zijn weer aangevuld (vraag van een Duitse mevrouw: Spielt Holland heute? Reply: Nein, das machen wir jeden Tag.). Suzan had ook nog een fles vanilleliqueur nodig. Die leek nergens te vinden, maar uiteindelijk hadden ze hem gewoon in oud Oosterhout. Ook nog gezocht naar muntplantjes voor in de Mojito´s, maar dat is niet gelukt. Nu gaan we proberen de muntplantjes die we nog hebben te stekken.

Zaterdagmiddag hebben we nog geprobeerd het zwembadje op te pompen, maar de pompen die we hebben zijn zo slecht dat er bij 1 keer pompen het equivalent van een vliegenscheet aan lucht in het badje komt. Na twee middagen pompen is hij nu dus half vol :-( Niet goed voor het moreel.

Zondag eerst lekker gefitnessed ondanks de hitte. Daarna een beetje aangelummeld totdat de wedstrijd begon. Suzan heeft behoorlijk zitten tannen in de tuin en de witte strepen zijn al goed zichtbaar. We hebben ook nog samen liedjes gezocht voor op de cd tijdens het diner. Gezellig! Zondagavond nog een Baco en een Harvey Wallbanger gedronken en nu is het alweer maandag :-)

Vanavond gaan we naar Jan-Jaap de ambtenaar van de burgelijke stand. Hij wil een indruk van ons krijgen voor het praatje dat hij gaat houden. Suzan gaat morgen haar trouwjurk ophalen.

Suzan had gisteren een drukke middag vanwege allerlei onverwachte dingen (endo, spoedgeval enzo). Ze had ´s avonds wel een goeie zin. Isaac trof ik luid miauwend voor de schuifpui aan, want die had straf. Hij mocht van Suzan niet naar buiten, omdat hij de dag ervoor ´s nachts niet binnen was gekomen. Arm dier. Suzan wordt door de assistente in Groenlo (Anke?) nog steeds geplaagd met een stukje. Lijkt erop dat ze daar echt iets van plan zijn. We zien het wel :-) De rozen in de achtertuin doen het erg goed!

Suzan had gisteren goed nieuws uit Dieren! Ze kan voor de rest van het jaar daar 1 dag in de week blijven werken. Na de verbouwing moet dat dan meer worden. Verder heb ik gisteren Casa Daniel gemaild. Dat is de duikschool op de DR waarbij we willen gaan duiken. Suzan begon gisteravond aan een ware woensdagavondfilm, maar al snel viel ze in slaap.

Suzan heeft gisteren de menukaarten voor het diner gemaakt. Ze heeft alles zelf gedaan. Kaart gemaakt op de computer en ook het printen was zonder vloeken gelukt! Ze heeft ook een foto gemaakt van de bloempotten voor de deur. Ik denk dat ze er blij mee is. In het eten zat een meer dan normale hoeveelheid groenten. Vast om te compenseren voor het Pinksterweekend, want we hebben niet zo heel gezond gegeten. Ze vroeg ook nog eens of ik nog verassingen in petto had voor de bruiloft. Ik heb geantwoord dat ik daar niks over kon zeggen. ´s Avonds zijn alle drie de dames weer eens gaan aquarobiccen. Ies heeft op zijn lazer gekregen van de grote zwart-witte kater. Ik heb hem bij de buren onder de auto vandaan gehaald. Hij durfde binnen niet met zijn kont naar het raam te gaan liggen, maar bleef in de gaten houden of zijn aanvaller niet terugkwam.

Alweer een leuk weekend voor Suzan en mij! Het was Pinksterweekend, dus Paardenmarkt in Heenvliet. Eerst was er vrijdagavond nog de laatste dansles. Daarmee sloten Suzan en ik onze beginnerscursus af. Het is Suzan goed bevallen (mij ook) en daarom hebben we ons alvast ingeschreven voor de cursus brons die in september begint. De tango vinden we alleen wel een rare dans. Zoals wij hem geleerd hebben is het een soort polonaise lopen, maar dan dat Suzan achterstevoren staat, waardoor ik ook nog eens de hele tijd op haar tenen trap. Erg onhandig, ik snap waarom ze bij de polonaise andersom staan! Na dansles hebben we nog wat gedronken bij Pim en Fianne. Het was erg gezellig.

De zaterdag erna begon ik voor het eerst in mijn leven met een kater aan de Paardenmarkt. Het werd een drukke dag. ´s Ochtends moesten we eerst de stad in. Het inmiddels langdradige verhaal van mijn pak kreeg een vervolg bij Hoogenboom. Jos de kleermaker keek er eens naar en vond inderdaad ook dat de mouwen korter gemaakt moesten worden. Verder viel het hem ook nog op dat de broek om mijn kont slobberde. Dat gebied heeft hij toen ook maar meteen afgespeld. 17 juni kunnen we het weer ophalen. Suzan had de dinsdag ervoor de ringen weggebracht om te laten graveren en die waren klaar. Bij het ophalen bleek deze keer ook alles in orde te zijn. Mooi. Wij met goeie zin weer naar huis. Het volgende punt op de agenda was een bezoek aan Els van de herautenservice in Ochten. In 1 keer gevonden en vervolgens 2,5 uur vergaderd over allerlei kleine dingen tijdens de bruiloft waar wij nog niet aan gedacht hadden. Was wel nuttig allemaal. Later realiseerden we ons dat Els misschien een beetje in het vaarwater van Astrid gaat komen, maar het is voor Astrid ook fijn als er wat werk uit handen genomen gaat worden. ´s Middags gingen Suzan en ik toen meteen door naar Geervliet. Ik was uitgeteld en gelukkig heeft Suzan gereden. ´s Avonds heeft Astrid voor ons gekookt. Helaas zuurkoolschotel, want dat lust ik niet. Dit was echter al van tevoren opgemerkt door mijn moeder en die had macaroni voor mij verzorgd. We hebben alle vier lekker gegeten en hadden een goeie bodem voor de avond. Ik had helemaal geen zin in de biertent en mijn ouders ook niet. We hadden daarom afgesproken dat we naar de Hoekzak zouden gaan. Na een paar moeilijke eerste biertjes leek het opeens toch heel gewoon om naar de biertent te gaan. Mijn ouders bleven in de Hoekzak. Suzan had er toen al wel zin in en stond zoals gewoonlijk in een hoger tempo dan ik biertjes te kantelen. Tja, Achterhoekse genen, doe je niks aan… Ik geef hier even een samenvatting van de rest van de avond, want precies weet ik het niet meer: lieft klein konijntje met een vliegje op zijn neus, menigte, Itte met 789 biermuntjes, dansen, over en weer bier gooien, boos, weer sussen, ouders ophalen uit de Hoekzak, naar huis lopen, Peter uitleggen dat we echt gingen slapen…

De volgende dag 9.45 uur. Suzan en ik werden redelijk fit wakker. De hoofdpijn viel mee. Suzan bleek zich wel gestoord te hebben aan het biergooien (das toch normaal in de Achterhoek?). We hebben overdag een beetje op de bank gehangen bij Astrid en Hans thuis. ´s Avonds had Hester ons uitgenodigd voor een bbq bij haar thuis in Abbenbroek. Was ook weer erg gezellig. Ook nog even hun huis bezichtigd. Leuk oud huis met allemaal kamers. Na de bbq hadden Suzan en ik besloten dat het tijd was om terug te gaan naar Nijmegen. Het was mooi geweest. Thuis nog net het einde gezien van de finale van het EK voor onder 21. Jong Oranje is Europees kampioen!

Maandag wilde Suzan gaan tuinieren. We hebben eerst gezamenlijk de achtertuin gedaan en toen ook nog de voortuin. Toen het af was zijn we op pad gegaan om grote bloempotten en witte Hortensia´s te halen voor bij de voordeur. Dat was nog even zoeken. We vonden ze uiteindelijk bij de Intratuin in Duiven. Dat heb ik geweten! Ik denk dat de bloempotten 80kg per stuk wegen. We waren met het Megaantje en het was even passen en meten voordat we alles erin hadden zitten (er moesten ook nog twee zakken potgrond en zes Hortensia´s bij). Het is allemaal in goede orde aangekomen. Er staan nu twee joekels van blauwe bloempotten voor de deur met Hortensia´s. Verder ´s avonds nog Pinkpop gekeken.

Suzan is naar Venray en ik werk thuis. Ik heb dus mooi nog even de gelegenheid om wat geheime dingen te doen (vertel allemaal later wel wat). Suzan was gisteravond erg moe, dus ze wilde vroeg naar bed. In bed hebben we nog de tweede helft van Nederland - Mexico gekeken. Nederland won met 2-1. Toen we beneden voetbal zaten te kijken stelde ik voor dat Suzan haar sombrero van haar vrijgezellendag op zou zetten. Goed idee! Ze ging hem meteen halen en hield hem de hele eerste helft op. Helaas scoorde Mexico toen 0-1. Ik heb nog steeds het vermoeden dat dat door Suzan´s sombrero kwam... Ik heb nog geprobeerd haar wijs te maken dat ze hem ook in bed op moest houden, maar dat is niet gelukt. Zelfs niet na mijn voorstel dat ze zittend met haar rug tegen de muur zou slapen zoals Mexicanen dat ook doen.

Gisteren in bed had ik weer last van bruiloftstress. Voor een goed feest heb je een menigte nodig en tot nu toe waren we nog niet tevreden met het aantal mensen waarvan we zeker wisten dat ze kwamen. Vanochtend heb ik daarom nog wat uitnodigingen verstuurd. Hij gaat nu lekker, de teller staat op zeker 84 personen. We willen er minimaal 100, maar ik denk dat het wel goed komt en anders is er meer bier voor ons!

Gisteren moest ik 's avonds nog even wat geld van mijn spaarrekening naar mijn lopende rekening verplaatsen vanwege mijn 007-aktie. Suzan was echter rekeningen aan het maken op de computer. Toen ik aan de beurt was deed ik de schuifdeur naar de study dicht met de mededeling dat ik iets voor mezelf ging doen. Suzan reageerde met een verontwaardigd 'nou!'. Ik denk dat ze niets in de gaten heeft :-)

Verder lijkt alles nog steeds positief te verlopen in Dieren. Suzan was voor de zekerheid wel vast op zoek gegaan naar een andere waarneming voor de tweede helft van het jaar. De tweede helft begint Karoliina ook weer met werken en er is nu nog maar 1 behandelkamer. Na de verbouwing kan Suzan (als het goed is) vol aan de slag, dan zijn er 2 of 3 behandelkamers. De verbouwing zou eind dit jaar klaar moeten zijn. Eventueel zou ze nog voor 1 dag in Dieren kunnen werken voor de rest van het jaar, maar dat is nog niet zeker. Dus nog aardig wat onzekerheden, maar dat is wel normaal.