Mallorca II

Het is een bijzonder eiland en dat is het. De vergane glorie van ons hotel in Santa Ponsa. We zaten daar tussen de engelse bejaarden, die daar ongetwijfeld al een jaar of 50 komen. Het dorpje was overspoeld door hele hordes Engelsen en Duitsers. Overwegend knalrood verbrand en te dik. Als jongere hoor je er niet echt bij als je niet minimaal een kind bij je hebt, liefst met kinderwagen.

Maar er was ook het prachtige onderwaterleven: nog een stukje meegezwommen met een school barracuda´s. We doken met een groep gevorderde duikers en mochten ook mee wat kleine grotten in. Insteek van divemaster Andrew: dit is geen grot, het is gewoon een gat in het gesteente.

Dan de kleine bergdorpjes, smalle straatjes met gele huizen met groene luiken. We hebben een heel stil klooster bezocht, bovenop een berg. Prachtig uitzicht. Bij een ander, supertoeristisch klooster (ja, dat bestaat op Mallorca) nog een vechtpartij gespot, soort van verkeersruzie. Een of anders spaans viswijf ging helemaal door het lint, kon nog net tegengehouden worden door haar man. God was currently away. En weer door naar het "Bonzo & Andorra" van Mallorca: Platja de Palma. Voor de liefhebbers van paaldansen en friet van Piet.

Vervolgens een klein kamikaze bergweggetje met veel haarspeldbochten richting het noordelijkste punt van het eiland ingeslagen. Tussen gigantische rotsen door, langs hoge kliffen pal bovenlangs de zee. Heenweg=terugweg. Een prachtige route, heel smal en met heel veel huurauto´s op weg naar het uitzichtspunt. Er zijn op Mallorca niet heel veel bezienswaardigheden. Dus als ergens wat te zien is, raakt het meteen overspoeld met toeristen. Vooral als je een Ford Focus tegenkomt, die besloten heeft de terugweg achteruitrijdend te doen, geeft dat wat problemen. Kwam ie al snel op terug. Hierdoor kwam Spruit wel op het idee "off road" te gaan. Hij had een mooie baai gezien en ging wel even langs de weg parkeren. Nou stonden we nog steeds op dat smalle bergweggetje, waar je niet kon keren. In de berm was ruimte zat, alleen was die ruim een halve meter lager dan het asfalt. Een achterwiel door de lucht, die landde op een boomstronk en een stuiter verder stond de auto in de berm. Tot grote tervredenheid van Spruit. De baai was helaas niet bereikbaar vanaf onze parkeerplek, dus weer terug naar de auto. Met meer gas dan wijsheid en met een geschaafde bodemplaat uiteindelijk toch weer op de weg beland. Dit tot mijn grote vreugde.

Iedereen krijgt nog de groeten van Manuela, onze allerhartelijkste, bejaarde hostelhoudster in jasschort te Alcudia. Blijft maar in vrolijk spaans tegen je aankletsen, al snapten we er helemaal niks van. Ze wist in ieder geval wel dat we kwamen. En de Lonely Planet had gelijk. Het was een "tidy little joint" pal aan de boulevard.